Przejdź do głównej zawartości

SKĄD SIĘ BIERZE ZWIERZĘ

Szukaj na tym blogu

Wyświetlanie postów z styczeń, 2025

Wyświetl wszystkie

Posty

Iguanodon. Część II: Bernissart

w dniu stycznia 20, 2025

Bernissart dinozaur iguanodon jura Mantell ornithischia ptasiomiedniczy

+

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Iguanodon. Część I: Mantell

w dniu stycznia 15, 2025

dinozaur gad iguanodon Mantell ornithischia Owen ptasiomiedniczy

+

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Stary biegacz z Azji

w dniu stycznia 02, 2025

dinozaur gad gadziomiedniczy jura ornithischia ptasiomiedniczy

+

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Więcej postów

Marek Ryś

Translate

Strona główna

Archiwum

2025 4
- wrz 2025 1
- sty 2025 3

2024 3
- gru 2024 3

Pokaż więcej Pokaż mniej

Etykiety

Aenocyon dirus
Bernissart
Canis
Canis armbrusteri
Canis dirus
Canis lupus
dinozaur
gad
gadziomiedniczy
iguanodon

jaszczurka
jura
koralowce
La Brea
LOME
łodzikowate
maniraptor
Mantell
mszywioły
ordowik
ornithischia
Owen
perm
plejstocen
Protorosauridae
ptak
ptasiomiedniczy
Scansoriopteryx
Ssak
sylur
tridentinosaurus
trylobity
wilk
wymieranie

Pokaż więcej Pokaż mniej

Popularne:

Nie taki wilk straszny...

W 1996 roku ukazała się powieść fantasy George’a R. R. Martina “Gra o tron”, w której pojawiły się duże, na poły legendarne, inteligentne wilki nazwane w oryginale “direwolf” a w polskim przekładzie wilkorami. Ich wizerunek spopularyzował potem serial pod tym samym co książka tytułem, w którym przybrały one postać wielkich, pokrytych białą sierścią wilków, żyjących na Północy wśród śniegów i mrozów i będących elementem herbu rodu Starków. Mimo dużego doświadczenia czytelniczego nie udało mi się przebrnąć przez pierwszy tom sagi (które pewnie i tak nie zostanie zakończona), zatem w pamięci utkwił mi filmowy obraz wilkora. Podobnie zresztą, o co mógłbym się założyć, jak 95% zapoznanym z “Grą o tron”.

Iguanodon. Część II: Bernissart

W 1883 roku podczas spotkania w Akademii Nauki w Brukseli miała miejsce, powiedzmy, "ożywiona dyskusja" pomiędzy znanym zoologiem Pierre-Josephem Van Benedenem a dyrektorem "Musée royal d’Histoire naturelle de Belgique", Edouardem Dupontem. Poszło o tabliczkę z opisem wystawionego publicznie, zmontowanego szkieletu iguanodona z kopalni Bernissart. A konkretnie o to, że nie było na niej nazwiska van Bendena. A zaczęło się od kawałka drewna, który nie był drewnem...

Zobaczyć ordowik i umrzeć

Mówiąc o masowym wymieraniu, w większości mamy na myśli katastrofę, która zlikwidowała dinozaury, czyli upadek asteroidy, meteoroidu czy innego ciała niebieskiego pod koniec kredy, 66 Ma (mln lat temu). Ci bardziej oczytani wiedzą, że było to jedynie jedno z pięciu masowych wymierań, mających miejsce w całej historii życia a uznanych przez naukowców. Znaczna mniejszość jest przy tym świadoma, że masowe wymierania to zjawiska naturalne, które co jakiś czas nawiedzają żywe organizmy. Jak na ironię właśnie wymieranie kredowe można uznać za wyjątek od reguły, jako, że o ile przyczyny pozostałych mają charakter „ziemski” i cykliczny, o tyle akurat to jest „kosmicznym” przypadkiem. W dodatku nie było ono wcale największe – tu palmę pierwszeństwa dzierży „matka wszystkich wymierań” z końca permu, 252-245 Ma. Dużo mniej znane i popularne jest I masowe wymieranie - wymieranie ordowickie, datowane na mniej więcej 445 Ma. A szkoda, bo nie dość, że jest pierwsze i ma własną nazwę LOME (Late O...

Iguanodon. Część I: Mantell

Iguanodon , czyli „ząb iguany”, zajmuje wśród dinozaurów miejsce szczególne. Z jednej strony jest to drugi, odkryty dinozaur z czasów, gdy słowo „dinozaur” jeszcze nie istniało a z drugiej gdy zdążyliśmy go poznać i może nawet się z nim zaprzyjaźnić to okazało się, że on to nie do końca on. Zacznijmy jednak od początku...

Stary biegacz z Azji

Chongqing, to jedno z czterech centrów administracyjnych Chin, stanowiące „stolicę” dla ich południowo-wschodniej części. Jest to także obszar geologiczny jurajskiej formacji Ziliujing (zespół Dongyuemiao). W 2022 roku podczas budowy kolejnej dzielnicy mieszkalnej w dzielnicy Yubei w pobliżu parku miejskiego (nota bene największego w Chinach parku publicznego) natknięto się na dziwną, skamieniałą kość. Jako że w Chinach WSZĘDZIE dosłownie trafia się na skamieliny, z urzędu prace zabezpieczane były przez zespół geologów, dbających, by takie rzeczy nie trafiały do betonowych fundamentów tylko w ręce naukowców. Tak było też w tym przypadku. Jak ustalono tym, co znaleziono była niemal kompletna kość udowa dinozaura. Niezwykłego dinozaura dodajmy.

Obsługiwane przez usługę Blogger